Usuwanie żylaków parą wodną
Metoda ablacji za pomocą pary wodnej jest jedną z małoinwazyjnych metod leczenia niewydolnych żył. Metoda SVS/VBOX umożliwia usunięcie każdego rodzaju żylaków w trakcie jednego zabiegu.
Metoda SVS jest także jedyną małoinwazyjną metodą, która umożliwia usunięcie pni żylnych o dużej średnicy (powyżej 20 mm), dużych, powierzchownie położonych żylaków oraz żylaków nawrotowych.
Podczas zabiegu wykonywanego metodą SVS/VBOX, żyły zamykane są podaną do światła naczynia "przegrzaną parą wodną" o temperaturze około 110°C. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym, pacjent bezpośrednio po zabiegu wraca do domu.
Zalety leczenia żylaków parą wodną
- mniejsze ryzyko powikłań niż w metodzie tradycyjnej,
- wyższa skuteczność (93-98%) w stosunku do metody tradycyjnej (strippingu),
- krótki czas operacji, zwykle 45-60 minut (ok. 2 godz. metodą tradycyjną),
- metoda SVS/VBOX pozwala na usunięcie każdego rodzaju żylaków w trakcie jednego zabiegu,
- jedyna małoinwazyjna metoda dająca możliwość usunięcia pni żylnych o dużej średnicy (powyżej 20 mm) oraz dużych, powierzchownie położonych żylaków,
- zabieg całkowicie ambulatoryjny wykonywany w warunkach sali operacyjnej,
- małoinwazyjna metoda, którą można leczyć żylaki nawrotowe,
- zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym,
- niewielki uraz pozabiegowy - nakłucie żyły wenflonem,
- zabieg bez hospitalizacji,
- szybka rekonwalescencja pozwalająca wrócić do pracy nawet po 1-2 dniach.
Względne przeciwwskazania do leczenia żylaków parą wodną
- uczulenie na środki znieczulenia miejscowego stosowane w czasie zabiegu,
- stany nadkrzepliwości (np. trombofilia),
- ciężki stan ogólny i niezdolność do samodzielnego poruszania się,
- niewyrównana cukrzyca,
- niewyrównana nadczynność i niedoczynność tarczycy,
- zmiany zapalne w obrębie kończyny,
- miażdżyca tętnic obwodowych,
- obrzęk chłonny,
- aktywna zakrzepica.
Kwalifikacja do zabiegu parą wodną
W celu umówienia się na zabieg leczenia żylaków parą wodną wymagana jest wizyta konsultacyjna u lekarza, który zabieg wykonuje. W trakcie konsultacji lekarz wykonuje badanie USG Doppler Color.
Wykonanie badania USG jest niezbędne w celu ocenienia wydolności zastawek żylnych i drożności układu głębokiego. W trakcie wizyty konsultacyjnej ustalana jest metoda zabiegu oraz jego cena.
Pacjent na konsultację może także przyjść z własnym badaniem USG Doppler Color.
Cena zabiegu parą: od 5 300 zł
Przygotowanie do zabiegu leczenia żylaków parą wodną
- minimum 2-3 tygodnie przed zabiegiem należy odstawić leki hormonalne;
- tydzień przed zabiegiem należy odstawić pochodne kwasu acetylosalicylowego (Aspiryna, Acard, Bestpirin, Polocard, itp.);
- tydzień przed zabiegiem należy wykonać badania: morfologia, INR, PT, APTT;
- dwa dni przed zabiegiem nie golić nóg (z uwagi na możliwość wystąpienia podrażnień):
- w dniu zabiegu nie należy kremować/balsamować nóg (utrudnia to przyklejenie opatrunków);
- w dniu zabiegu pacjent powinien zjawić się 15 minut przed wyznaczoną godziną;
- zaleca się przybycie na zabieg z osobą towarzyszącą (pacjent po zabiegu nie może prowadzić pojazdu mechanicznego);
- dwie godziny przed zabiegiem należy wstrzymać się od jedzenia;
- z uwagi na opatrunki pooperacyjne ubranie powinno być luźne, a obuwie wygodne (najlepiej na płaskim obcasie).
Szczegółowe zalecenia do zabiegu leczenia żylaków parą wodną pacjent otrzymuje w trakcie konsultacji lekarskiej.
Przebieg zabiegu RFITT
Bezpośrednio przed zabiegiem chirurg pod kontrolą USG mapuje żylaki. Mapowanie polega na szczegółowym zaznaczeniu miejsc ujścia niewydolnych żył i perforatorów.
Zabieg metodą SVS/VBOX wykonywany jest w znieczuleniu tumescencyjnym (miejscowym) w warunkach sali zabiegowej.
W celu wykonania zabiegu, do żyły odpiszczelowej i większych żylaków, wprowadzane są wenflony.
W trakcie zabiegu chirurg, pod kontrolą USG, przez wenflon do światła żyły wprowadza elastyczny, cienki cewnik, przez który podawana jest pod ciśnieniem przegrzana para wodna o temperaturze 120°C, tzw. para sucha.
Wytworzona przegrzana para wodna zamyka światło naczynia. Po zabiegu zamknięta żyła pozostaje w organizmie i ulega zwłóknieniu.
Wydostająca się pod ciśnieniem para wodna umożliwia usunięcie nawet najbardziej „krętych" żylaków bez konieczności ich wyrywania. Cały zabieg przeprowadzany jest pod kontrolą USG.
Po zabiegu, na poddawaną zabiegowi nogę, lekarz zakłada opatrunki oraz pończochę uciskową. Pończocha uciskowa wliczona jest w cenę zabiegu.
Bezpośrednio po zabiegu wymagany jest 30 minutowy spacer, który jest niezbędnym elementem prawidłowego postępowania pozabiegowego. Następnie należy powrócić do codziennych czynności.
Po zabiegu mogą wystąpić przebarwienia skóry nad naczyniem, zgrubienia oraz matting (drobna siateczka naczyń). Zmiany te ustępują samoistnie do sześciu miesięcy po zabiegu. Uzyskanie dobrego efektu wymaga często kilku uzupełniających zabiegów skleroterapii.
W przypadku wystąpienia następujących objawów należy natychmiast skontaktować się z lekarzem:
- silny ból nie mijający po zalecanych lekach przeciwbólowych,
- obrzęk kończyny,
- gorączka bez oczywistych przyczyn.
Osoby o większej wrażliwości na ból nie powinny przekraczać zalecanych dawek leków przeciwbólowych.
Zalecenia po zabiegu leczenia żylaków parą wodną
- przez okres 14 dni po zabiegu leczenia żylaków parą wodną konieczne jest noszenie pończochy uciskowej, którą lekarz nałożył po wykonaniu zabiegu;
- przez pierwsze 24 godziny po zabiegu parą nie należy zdejmować pończochy uciskowej;
- dopiero po 24 godzinach należy zdjąć pończochę i usunąć opatrunki, po czym ponownie założyć pończochę i nie zdejmować jej przez kolejne 24 godziny;
- w kolejnych dniach pończochę można zdejmować tylko na noc,
- nie ograniczać chodzenia oraz wykonywania codziennych czynności,
- unikać wysiłku fizycznego przez dwa tygodnie po zabiegu.
Przestrzeganie zaleceń pozabiegowych jest istotnym elementem procesu leczenia.
Powyższe zalecenia nie stanowią porady lekarskiej. Szczegółowe zalecenia otrzymają Państwo od lekarza po zabiegu.
Możliwe powikłania po zabiegu leczenia żylaków parą wodną
- przedziurawienie (perforacja) zamykanego naczynia,
- zator płucny,
- zapalenie żył,
- krwiaki,
- infekcja,
- zaburzenia czucia po termicznym uszkodzeniu nerwu czuciowego,
- obrzęk,
- krwawienie,
- oparzenie lub martwica skóry.
